همه چیز در مورد بازیافت
بازیافت می تواند از هدر رفتن مواد بالقوه مفید جلوگیری کند و مصرف مواد خام تازه را کاهش دهد و در نتیجه کاهش مصرف انرژی، آلودگی هوا (سوختن) و آلودگی آب (محل دفن زباله) را کاهش دهد. این هم فرآیندی برای تبدیل مواد زائد به مواد و اشیاء جدید است و هم جایگزینی برای درمان سنتی زباله، صرفه جویی در مواد و کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است.
در واقع، استراتژی های مختلف بازیافت را می توان برای تقویت محیط زیست، اقتصاد، توسعه منابع تجدیدپذیر و جلوگیری از ورود آلودگی به اقیانوس ها به طور همزمان در نظر گرفت.
چه چیزی را می توان بازیافت کرد؟
مواد قابل بازیافت شامل انواع شیشه، کاغذ، مقوا، فلزات، پلاستیک، لاستیک، منسوجات، باتری ها و محصولات الکترونیکی است. استفاده مجدد از کمپوست یا سایر ضایعات زیست تخریب پذیر مانند مواد غذایی یا زباله های باغی نیز نوعی بازیافت است. موادی که قرار است بازیافت شوند یا به مراکز بازیافت خانگی فرستاده می‌شوند یا از سطل‌های زباله در کنار جاده استخراج می‌شوند، دسته‌بندی می‌شوند، تمیز می‌شوند و به مواد جدید برای محصولات جدید تبدیل می‌شوند.
در جهان، غذای کافی برای تغذیه همه ایجاد می شود، یعنی حدود 1.3 میلیارد تن غذا هدر می رود یا استفاده نمی شود (یک سوم کل مواد غذایی تولید شده)، که برای اقتصاد جهانی تا 940 میلیارد دلار در سال هزینه دارد. در اینجا چند واقعیت تکان دهنده در مورد ضایعات مواد غذایی وجود دارد:
- بیش از 1/3 از تمام مواد غذایی جهان به هدر می رود.
- مواد غذایی مازاد در سراسر جهان 1 تریلیون دلار در سراسر جهان ارزش دارند و 1.3 تریلیون تن هستند.
- تقریباً یک میلیارد انسان گرسنه در جهان می توانند با کمتر از یک پنجم مواد غذایی هدر رفته در ایالات متحده، بریتانیا و اروپا تغذیه شوند.
- در منطقه ای بزرگتر از چین، غذایی که هرگز مصرف نمی شود، کشت می شود.
- 25 درصد از عرضه جهانی آب شیرین برای تولید محصولاتی استفاده می شود که هرگز مصرف نمی شوند.
- بیش از نیمی از ضایعات مواد غذایی در بیشتر کشورهای در حال توسعه در خانه رخ می دهد.
